nartentinekespanje 1819.reismee.nl

Om Valencia heen

Dinsdag 15 januari 2019 Rondwandeling bij Onda.

Wat boffen we toch met het weer: alweer een stralende dag! We trekken de wandelschoenen aan, lunchpakket in de rugzak en weg zijn we. Op ons kaartje staat de gele route, nr. 107 naar Santa Bárbara ingetekend. Ruim 8 kilometer lang en van de makkelijke categorie… En daar moeten we het mee doen. Gelukkig hebben we onze GPS app die precies opneemt hoe we lopen. Het is wel even puzzelen en we hebben al 2,5 km extra gedaan, door sinaasappelboomgaarden en langs een kerkhof, als we erachter komen dat we de groenwitte markeringen moeten aanhouden (als ze er al staan!) en 107 wijst dan weer de ene en dan weer de andere kant uit… Uiteindelijk zitten we op de juiste route en zien we de ruïne van Ermita Santa Bárbara hoog in de verte liggen. Dat wordt klimmen! Om half 2 zijn we dan boven met een schitterend uitzicht tot aan zee. Het gaat echter nog verder omhoog naar de televisiemast die op het hoogste punt van deze wandeling staat op 360 meter hoogte. Hier staat van alles in bloei o.a. roosmarijn. Een steile afdaling volgt met nog een klimmetje en dan een lange, vrij bochtige, afdaling over een keienpad. Het is oppassen geblazen; gelukkig hebben we de stokken bij ons. Via het dorpje Artesa, dat we bereiken door een bos vol kurkeiken en een oversteek over een riviertje via stapstenen, komen we uit bij het klooster “El Carmen”, dat nu een natuurmuseum is. Nog een laatste stukje langs de weg en we zijn terug na 5 uur en 10 minuten en 12,5 kilometer. De stoeltjes gaan naar buiten en we rusten en drinken wat. Het was alweer een geweldig mooie dag. We blijven nog een nachtje hier.

Woensdag 16 januari 2019 Wandeling bij Sueras.

Na nog een kort praatje nemen we afscheid van Hub en Hanneke, onze Venlose buren. Het wordt bijna saai voor de medereizigers…We hebben nog een (denken we ) mooie wandeling uitgekozen in Natuurpark Serra d’Espadà. We rijden daarvoor eerst naar Sueras om daar vervolgens een 4 kilometer smal weggetje naar de Fuente (bron) de Castro te nemen dat ons bij een picknickplaats en de start van verschillende wandelroutes brengt. We hebben Ruta 4 en 3 aan elkaar geknoopt, een hoog wandelpad langs de berghelling via een kasteelruïne heen en eentje wat lager weer terug. Fantastisch mooi weer en stilte om ons heen, krassende raven boven ons en een klimpartij via een knopentouw. Samen met adembenemende vergezichten en een kabbelende rivier onder ons: de ingrediënten voor alweer een geweldige wandeldag. Het smalle weggetje terug geeft even een probleem want links liggen hoog opgestapelde afgezaagde boomtakken en rechts zijn 2 auto’s met aanhangertje aan het inladen. Het is passen en meten en het levert het ons wat krassen in de lak op. We rijden zo’n 33 kilometer naar Segorbe waar bij het station een camperplaats is. Het gaat via een slingerende weg omhoog en omlaag met alweer weidse vergezichten. Volgens de campergids is het een rustige plaats maar er rijden regelmatig denderende dieseltreinen voorbij, er wordt geknald (om vogels te verjagen?) en tot middernacht oefent er een bandje in een loods vlakbij.

Donderdag 17 januari 2019 Door het binnenland naar TurĂ­s.

Ik word wakker van alweer geknal! We blijven nog even liggen wachten op de zon…maar die laat zich nog niet zien. Tegen elven rijden we dan weg uit Segorbe. We gaan een bergetappe maken door Nationaal Park Serra de Calderona. Het gaat langzaam maar het levert prachtige plaatjes op. In Lliría maken we een tussenstop, even boodschappen doen, lunchen, en een wandelingetje door het centrum. Daar zien we dat de weekmarkt net is afgelopen…jammer! De school gaat uit, de winkels sluiten hun hekwerk en de siësta begint, ook in de winter. We kiezen Turís uit als overnachtingadres, dat na enig heen en weer rijden wordt gevonden. En al die tijd is het bewolkt geweest. Dan ziet alles er toch wat anders uit…

Vrijdag 18 januari 2019 Via Porte de Silla naar El Palmar.

Ja hoor, de zon is er weer! We gaan opnieuw richting de kust. Eerst nog een keer naar Port de Silla. Dit minihaventje is een smal kanaal dat naar het binnenmeer voert. We waren daar een jaar of 8 geleden al eens. Het is een waterrijk gebied met veel watervogels. Via kleine weggetjes en drukke rotondes lukt het ons uiteindelijk aan de andere kant van het spoor te komen. We stonden voor een tunneltje van maar 2,50 m hoog en dat past net niet! In onze Tomtom kunnen we geen hoogte van het voertuig ingeven, wat dus nu een probleempje was. Het is rustig bij de bootjes; we zien er een grote groep Ibissen en Koereigers, kleine zilverreigers, grote zilverreigers en blauwe reigers op de natte rijstvelden ernaast. We maken een klein ommetje maar de meeste paden in dit natuurpark zijn afgesloten. We rijden nog een eind langs het water en uiteindelijk komen we via een zigzagroute over smalle weggetjes en bruggetjes bij El Palmar aan de andere kant van het grote binnenmeer dat L’Albufera heet. We vinden een ruime parking net buiten het centrum. We rijden nog even een stukje door tot aan het informatiecentrum, maar dat is om 2 uur dicht gegaan. Morgen weer open. Terug op de parking dus. We lopen het dorp in, dat uit niet meer dan 3 parallelle straten bestaat met wat zijstraatjes. Wat opvalt is dat er veel bedrijfjes zijn die boottochtjes aanbieden en een groot aantal (vis)restaurantjes met terrasjes, erg veel, gezien de omvang van het dorp. We zijn in een uurtje heen en weer. Midden in het dorp staat een “Barraca del Arandes”, een 19e eeuws oorspronkelijk huisje met lage wanden en een rieten dak. Hemelsbreed is het zo’n 1500 meter tot aan zee maar door al die kanaaltjes is de route daarheen een kilometer of 4. Het is toch weer wat bewolkt geworden wat er voor zorgt dat de nachttemperatuur niet te sterk daalt. Het was opnieuw een aparte dag.

Reacties

Reacties

Mieke

Wat mooi allemaal.En heerlijk die zon.Hier nu ook trouwens , maar wel koud.
Geniet verder , Ik wacht weer op het volgende “jaloersmakende” verslag.
Groetjes,Mieke.

Ineke van Klinken

Ons verslag van de wandeling bij Mol krijg je waarschijnlijk via Hans.
Het was net zo'n blauwe lucht als jullie hebben! Maar ja de temperatuur scheelt wel iets.
Groetjes en weer bedankt voor de mooiefoto's, Ineke

Piet Brouwers

Wat heerlijk...jullie verwarmende verslaglegging te mogen ontvangen in een koud en rillerig Waalre dat morgen een pak sneeuw te verduren krijgt. En met die krassen op de camper zal 't hopelijk ook wel meevallen. Mooi karweitje voor straks na thuiskomst..!
Groetjes en goeie reis verder.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!