Op weg naar Andalusië

Maandag 28 januari 2019 Wandeling en naar camperpark bij Totana

En dan zijn we alweer een maand van huis weg; het gaat snel! Voordat we op pad gaan voor de wandeling zetten we de camper even op een plek met meer zon i.v.m. de zonnepanelen op ons dak. Het is een prettige, niet al te pittige tocht op meestal goede paden. De aanwijzingen zijn duidelijk. En het weer is alweer prachtig, soms met een flinke wind op het hogere deel van de route. We hebben zicht op de hoogste toppen van de Sierra Espuña en op de vlakte richting de kust met amandel- en olijfbomen. Als we tegen half 2 terug zijn bekijken we de Ermita Santa Eulalia, waar we vlak naast staan, nog van binnen. Alle wanden zijn vol geschilderd met Bijbelse taferelen en het altaar is ter ere van de Heilige Eulalia, een martelares uit de 3^e eeuw. We lunchen even en rijden dan naar het camperpark vlak bij Totana, zo’n 8 kilometer verder op. Een mooi ingericht beschut terrein met wasmachine, douche en wifi. Nog even een was in de machine en een uurtje later hangt die te wapperen aan de daarvoor bestemde drooglijnen. We zitten net als de andere camperaars heerlijk in de zon tot die onder gaat.

Dinsdag 29 januari 2019 Naar La Azohia

Vandaag is het een “kal-maandagje”, hoewel het dinsdag is….. We gaan weer naar de kust,naar een van onze favoriete standplaatsen: La Azohia tussen Carthagena en Mazzaron. In Puerto de Mazzaron doen we nog wat inkopen. Dit is de 5^e keer dat we in La Azohia staan en er is gelukkig niet veel veranderd, d.w.z. je mag hier nog steeds gratis overnachten, zonder beperkingen, maar wel zonder service. De Sparwinkel is naast het terrein en aan de andere kant een barretje. Het ligt pal aan zee aan een doodlopende weg. De haven is het eindpunt. We vinden een mooi plekje, wel is waar schuin, maar niemand staat hier waterpas zonder oprijblokken. We maken even een praatje met onze Duitse buren en lunchen heerlijk in de zon. In de loop van de middag maken we nog even een heer-en-weertje naar het haventje,1,5 km verderop, bespreken de plannen voor de komende dagen en voor een wandeling morgen. Dat zal flink klimmen worden want de baai ligt helemaal omsloten door bergen. We zien de zon in de zee ondergaan; dat blijft een fascinerend gezicht met al die kleuren.

Woensdag 30 januari 2019 Klim naar de top van de Cerro de los Siete Cucones

Om kwart voor elf zijn we klaar om te vertrekken voor de beklimming van de Cerro de los Siete Cucones, een bergtop die vanaf de camperplaats te zien is met de zendmasten er boven op. Eerst gaat het door de rambla met links en rechts o.a. bloeiende lavendel en roosmarijn. Bij het gehucht Campillo del Adentro slaan we rechts af en de klim begint; eerst een stukje over de weg en dan een bergpad. Het laatste stukje gaat weer over de weg en na 8,5 km en 508 meter stijging zijn we boven en zien de hele kust tot ver voorbij Mazzaron. Een stukje terug is er zicht op de haven van Carthagena. We nemen dezelfde weg terug; de afdaling aan de andere kant via een stijl bergpad rechtstreeks naar de ramla ziet Nart niet zitten. Tegen vieren zijn we na bijna 16 kilometer terug bij de camper en rusten een tijdje uit. Tegen half 8 stappen we dan weer op om bij La Bodega Molina een heerlijke paella te eten met een uitstekende witte wijn erbij. We nemen meteen 2 5-liter pakken rode wijn mee. Twee jaar geleden beviel die ons prima.

Donderdag 31 januari 2019 Naar Huercal-Overa.

Het heeft vannacht wat gesiepeld en er hangt bewolking. We gaan weer een eindje verder toch weer landinwaarts; de kust vinden we hier niet zo interessant met al die plastic kassen. Het bergland daarachter wel. Het is weer een mooi tochtje; een nieuwe route voor ons. We gaan de regio Andalusië in. Een rustige weg, vooral door tuinbouwgebied, die ons na 93 kilometer in Huercal-Overa brengt. We kunnen hier in ieder geval weer lozen. Het waait nogal en de zon laat zich geregeld zien. We maken een rondje door het centrum; het is alweer 14.00 uur geweest dus alle winkels steevast dicht. We zien een mooie kerk in het historisch centrum en lopen een wat onderkomen parkje door met een paar pauwen en valkparkieten in een grote kooi. De parking is ruim; het is een groot markt/feestterrein er staan een stuk of 8 campers

Vrijdag 1 februari 2019 Naar Mojácar

Pas om 11.15 uur rijden we weg uit Huercal. Het waait nogal en het is bewolkt. Meteen na 1 kilometer zien we een Lidl, dus daar maar even in voor wat boodschappen. We rijden vandaag 47 kilometer naar Mojácar en vinden een mooie parking aan het strand, pal aan de zee. Inmiddels is de zon weer gaan schijnen en loopt de temperatuur op tot 23 graden. Na de lunch en een tijdje lezen voor mij en vogels op het strand kijken door Nart gaan we de benen strekken voor een strandwandeling. Na 2,5 km over het zand keren we om en lopen via de boulevard weer terug. Hier en daar zijn bij een vorige storm grote stukken van het strand weg geslagen en is men bezig nieuw zand aan te voeren. Mojácar (playa) heeft een zeer lange boulevard met restaurants, winkeltjes, appartementencomplexen en hotels. Het heeft een zeer relaxte sfeer. Om de paar honderd meter zijn speeltuintjes in vrolijke kleuren en terrasjes met zeezicht. We lopen nog even het winkelcentrum in en zijn rond vijven weer terug bij de camper. Mooi plekje om te overnachten.

Door Murcia

24 januari 2018 Bigastro - Orihuela - Archena

Om 11.30 uur vertrekken we van de camping en na wat omweggetjes vindt onze MIO uiteindelijk de goede richting naar Orihuela. We rijden door een landschap vol citroenplantages, amandel- en olijfbomen en vinden al snel een grote parking dicht bij het centrum. Eerst even het toeristenkantoor in voor wat info en een route. We hebben ondertussen al wat mooie oude gebouwen gezien: voormalige paleizen en kerken. Alles gaat om 14.00 uur dicht dus veel tijd om alles van binnen te bekijken hebben we niet. De gotische Cathedral is amper van buiten af te fotograferen, zo dicht staat er van alles omheen gebouwd. Voor 2 euro mogen we binnen kijken. Vervolgens komen we via nog wat kerken (sommigen met mooie blauwe koepels), het gemeentehuis, een klooster en een museum bij de opgang naar het Semenario boven op de berg. Het uitzicht vanaf hier is natuurlijk schitterend! We willen nog hoger naar de ruïne van het kasteel maar het pad wordt hier wel erg onduidelijk en wild zodat we besluiten dat het wel goed zo is. We wandelen terug naar de camper en lunchen even om daarna de andere kant op te gaan naar het 16^e eeuwse Collegio Santo Domingo (oorspronkelijk een klooster) dat nu als middelbare school in gebruik is. Ernaast bevindt zich een oude stadspoort. Iets verderop is de op twee na grootste palmplantage van Europa. We lopen er kriskras doorheen. In het midden blijken ook nog sportvelden te liggen. Elke boom is genummerd. Als we het park uit komen zien we een rondwandeling op een bord…Hier is dus de ingang. We rijden de stad uit en 40 kilometer verder, Murcia voorbij, vinden we tegen vijven in Archena de camperplaats, een grote parking aan de rivier de Rio Segura. Morgen gaan we deze stad bekijken.

Vrijdag 25 januari 2019 Archena.

Als de zon onze camper verwarmt komen wij er uit. We hebben de afgelopen 2 dagen al helemaal geen verwarming nodig gehad. We staan op een ruime rustige plek in Archena met op de achtergrond alleen het klateren van de Rio Segura. We zijn nu ook de regio Valenciana uit en in Murcia. Van 11 tot kwart voor 2 verkennen we de omgeving. Eerst een eind de rivier langs over een wandelpad en bij de brug rechts af het centrum in. We lopen kriskras door de straatjes, maar behalve een dichte kerk is er niet veel te bewonderen. In een van de straatjes is het opmerkelijkste te zien en te horen: luide muziek uit een cafeetje, waarbij een trompettist buiten luid staat mee te tetteren. Als we een eind verder zijn horen we nog steeds hetzelfde liedje. Er liggen een paar hoge bergtoppen vlakbij en op een van die ligt een geocache met uitzicht. Daar houden wij wel van dus we zoeken de opgang naar het uitzichtpunt. Het eerste stuk is geasfalteerd en gaat zigzag de berg op. Er zijn verschillende uitzichtpunten met duidelijk gedateerde infoborden en kapot hekwerk. De cache vinden we niet maar de uitzichten op 210 meter hoogte, alle kanten op zijn schitterend. Samen met de warme zon in de nek wordt deze verkenning van Archena toch een mooi succes. Terug bij de camper gaan de stoeltjes buiten voor een picknick en maken we kennis met de nieuwe Nederlandse buren die al vanaf augustus met hun zelfgebouwde camper onderweg zijn. Ze geven ons wat wandeltips. De rest van de middag brengen we door met lezen (ik) en vogeltjes kijken bij de rivier(Nart). We blijven hier nog een nachtje.

Zaterdag 26 januari 2019 Naar Ricote.

We gaan nog een stukje noordelijker, een kilometer of 10 nadat we bij de Aldi de weekendboodschappen hebben gedaan. Ricote is ons door de buren aanbevolen dus gaan we daar een kijkje nemen. Alweer onafzienbare citroenplantages, dit is de grootste citroentuin van Spanje! Midden daarin ligt het dorpje en op een onverhard terrein is de camperplaats. Er staan een stuk of 10 campers. We lunchen even en gaan dan op pad voor de geelwitte wandeling, rondom de berg die achter het dorp ligt. Eerst over smalle paadjes waar de citroenbomen achter de muren staan en dan omhoog de berg op. Al gauw verdwijnt het dorp uit zicht en zien we aan de andere kant de bergen, plantages en dorpen in de verte. Het is heerlijk wandelweer en de uitzichten alweer helder en prachtig. Het gaat steeds langs de flank van de berg en na een flinke bocht krijgen we uitzicht op het stuwmeer ver beneden ons en de rivier de Segura. Op een van de hoogste punten rusten we even uit voordat we aan de afdaling naar het dorp beginnen. We passeren de kerk en zien daar achter een kermis aan het opstarten. Iets verder op horen we muziek en zien groepjes verklede mensen, alsof er een carnavalsoptocht gaat beginnen. En dat is het inderdaad ook. Bij de camper terug zitten we nog een tijdje buiten en horen op de achtergrond nog lange tijd de muziek uit de luidsprekers schallen…waar zo’n klein dorp groot in kan zijn.

Zondag 27 januari 2019 Door de Sierra Espuña.

Redelijk op tijd vertrekken we uit Ricote, nagezwaaid door een paar zwalkende (vroege) bierdrinkers .Het gaat zo’n 70 kilometer over smalle wegen en door kleine dorpjes naar het in het Natuurpark Sierra Espuña gelegen bezoekerscentrum. Kilometers lang zien we links en rechts amandelboomgaarden,de meeste volop in bloei met op de achtergrond ruige berghellingen. In het bezoekerscentrum krijgen we een hele stapel wandelkaarten van dit park en ook nog info over andere in Murcia gelegen parken. We kunnen een paar jaar vooruit. Er is een expositieruimte met veel audio-visueel materiaal, ook voor kinderen erg leuk. Na de boterham gaan we op pad voor een wandeling die hier start en heen en terug 7 kilometer bedraagt. Zoals verwacht gaat het steeds weer omlaag en omhoog, een leuk pad over de beboste hellingen van de bergen. Het eindpunt is La Pardiz, een parking met picknickplaats en een restaurant. Hier vandaan gaan ook weer diverse tracks verder de berg op. Het is er behoorlijk druk. We zitten een tijdje op het terras, maar als na 20 minuten de bediening nog geen tijd heeft gehad voor onze bestelling, stappen we weer op voor de terugtocht. Een dik uur later zijn we terug bij de camper. We zoeken de plek op waar we morgen starten voor een andere wandeling en waar we meteen kunnen overnachten. Het is zo’n 20 kilometer zuidwaarts in de buurt van Aledo bij het klooster van Santa Eulalia aan de voet van de Sierra Espuña. We zien op het schermpje van onze MIO een grote hoeveelheid haarspeldbochten en het blijkt dat de weg eerst nog gedurende 8 kilometer stijgt met bloedstollend smal bochtenwerk tot 1184 meter hoogte en pas daarna afdaalt. Gelukkig is er weinig tegemoetkomend verkeer. Hier en daar zijn wat adembenemende uitzichtpunten. We doen er een uur over om op de plaats van bestemming te komen. Op de rustige parking bij het klooster staan 2 campers en elk kwartier klingelt er een bel.

Richting Alicante

Zaterdag 20-01-2019 Van El Palmar naar Cullera

We waren vannacht de enige op de grote parkeerplaats. Wij rijden naar het informatiecentrum van Parc natural L’Albufera en maken daar een wandelingetje. Er is een infokantoor met videopresentatie en uitkijktoren, een boardwalk naar uitzichtterras en een kijkhut. Op de grote plas is van allerlei waterspul te zien : o.a. steltkluten, wilde eenden, tafeleenden, wintertalingen, slobeenden en waterhoentjes. Wij rijden nog een eindje verder naar een kleiner meertje de Estany del Pujol. Hier lopen we helemaal omheen met aan de ene kant zicht op Valencia en zijn grote haven en aan de andere kant de zee met een mooi duingebied. Via een van spoorbielsen gemaakte botanische route en een kijkje aan de overkant van de weg bij de aanlegsteigers van de bootjes komen we terug bij de camper. Na de lunch rijden we via de kustweg zuidwaarts tot aan Cullera waar we de camperparking aan de zuidkant van de stad vinden. We waren hier al eerder, voor het laatst in 2013 en we weten niet wat we zien. Toen een kleine plek op asfalt en wat ruimte op een zandvlakte, nu een immens groot terrein tot aan de rivier met wel 1000 campers in alle soorten en maten. We vinden vooraan een plekje vlak bij 2 torenflats. We wandelen het terrein over tot aan de rivier en via het strand weer terug. Onvoorstelbaar zoveel zwervers bij elkaar en er is niet eens een officiële servicezuil. Het is zaterdag, de dag dat de gasman met zijn vrachtwagentje vol gasflessen langs komt. Luid toeterend rijdt hij over het terrein en wisselt lege voor volle gasflessen om. Wedden dat morgenochtend de bakker ook langs komt? Dit is goede business voor hen. En in de loop van de week waarschijnlijk: groente- en fruitventers, de wasserette en een mobiel camperservicebedrijf. We zitten nog een tijdje buiten in het zonnetje. Overal om ons heen zijn mensen aan het buurten en bij elkaar op de borrel. Eigenlijk vinden wij dit toch wat te massaal…..

Zondag 20 januari 2019 Van Cullera naar Simet de la Valldigna

We slapen lang uit… Om 11.45 uur zijn we in Simet de la Valldigna, zo’n 20 km landinwaarts. Het siepelt af en toe een beetje. Volgens de voorspelling zal het tegen vieren weer droog zijn en dat klopt! We brengen die tijd door met lezen en een paar potjes kaarten. Als we opstappen komt zelfs de zon af en toe weer even achter de wolken vandaan. We zitten tussen de bergen en de sinaasappelboomgaarden. Er is een groot klooster dat we gaan bekijken nadat we een eindje buiten het dorp de Ermito de Santa Maria ( oftewel de Mezquita de Xara) hebben bezocht. Dit is een voormalige moskee. Het klooster is zeer indrukwekkend en vooral groot met oude fresco’s en een hoog koepelplafond. Na een rondje door het centrum lopen we even bij een barretje binnen om wat te drinken. Het is meteen ook een pizzeria en om 20.00 uur kunnen we er terecht, wat we ook doen. Het smaakt prima; het is er vooral druk met afhalers.

Maandag 21 januari 2019 Van Simet d.l.V. naar Benissa via NP Marjal de Pego-Oliva.

Een kilometer of 20 verder ligt alweer een nationaal park, dat van Marjal de Pego-Oliva. We nemen onder een strakblauwe lucht, een mooie, slingerende route over de berg, waarbij het uitzicht vanaf de top spectaculair is. Je ziet de hele vallei tot aan Valldigna en de zee er achter. Na La Drova gaat het weer steil omlaag en dan richting Gandia om in Pego het informatiekantoor van het nationale park te zoeken. We vinden het niet meer op het aangegeven adres. Dan, na even wat inkopen bij de Aldi, rijden we een eindje buiten Pego de bordjes van het park na en vinden een kleine parking met infoborden. We picknicken en lopen dan eerst de berg op waar we een weids uitzicht hebben over de “wetlands” en de 2 rivieren onder ons. In de lucht cirkelt steeds een dwergarend rond en ook in de bomen en het struikgewas wemelt het van de vogeltjes. Dan maken we een rondje om de berg heen over nette boardwalks en langs wat watertjes en 2 rivieren. Het riet staat zeker 4 meter hoog hier. Tegen drieën zijn we terug bij de camper en zetten koers naar Benissa waar we vlot de nieuwe camperplaats achter de brandweer vinden.

Dinsdag 22 januari 2019 Voorbij Benidorm

Voorlopig zijn we nog niet uitgewandeld in de Natuurparken; het volgende is Serra Gelada vlakbij Albir aan de zee. Maar eerst nog even kennis maken met het centrum van Benissa en de Cathédral. De zon schijnt volop maar er staat een frisse wind. De Cathédral is vrij nieuw en wordt momenteel helemaal ingesloten door een kermis. We kijken even binnen; opvallend is dat veel zijaltaren en voorstellingen van beelden met glas worden afgeschermd. Via een ander straatje terug en dan, na de toilet te hebben geleegd bij de (hier zeer onhandig geïnstalleerde) serviceplaats, gaan we via de drukke kustweg langs Calpe en door Altea naar de parking bij de ingang van NP Serra Gelada, hoog boven de kust. De wandeling loopt naar de vuurtoren van Albir over een om de berg kronkelend geasfalteerd pad met een stuk of wat uitkijkpunten en informatieborden. Het is er vrij druk. 2 ½ km heen en dezelfde weg weer terug met mooi zicht op de haven, het strand en de rotskust tot aan Calpe. Er krioelt van allerlei trippel- en fladderspul tussen de struiken en bomen; we zien roodborstjes, zwartkoppen, meesjes, zwarte roodstaarten en als kersen op de taart twee Rode Patrijzen die rustig op hun gemak zich laten portretteren. Ondertussen is het wel bewolkt geworden terwijl de wind is gaan liggen. We rijden vervolgens Benidorm voorbij en stoppen in El Campello in het (ons bekende) onverharde pad naast de rambla. Er staan maar 5 campers tot onze verbazing; meestal is het passen en meten hier. We kennen het strand, de boulevard en de haven al. Ook waren we hier al eens op de camping toen we Alicante gingen bezichtigen en met het treintje daar naartoe gingen. Nart stort zich op de foto’s en ik lees mijn spannende boek verder.

Woensdag 23 januari 2019 Via San Fulgencio naar Bigastro

Ook vandaag weer in de ochtend zon en in de middag bewolking. We moeten nodig een wasmachine gaan zoeken. We rijden naar San Fulgencia waar 3 camperparkings zijn met wasgelegenheid. De eerste is vol, maar we hebben wel bij het winkelcentrum een selfservice gezien. We parkeren op het terrein er achter en ik stop een wasmachine van 14 kilo vol met vuile was. Een half uur later is ie klaar, dan nog een half uurtje in de droger en alles kan schoon en fris de kast weer in. We besluiten dat we toch weer een stukje binnenland gaan doen. Orihuela en Archena in de buurt van Murcia moeten bezienswaardig zijn, We zoeken daar in de buurt een camperplaats uit: Bigastro. Het blijkt nu een camping te zijn…helemaal prima, totaal 85 km gereden.

Om Valencia heen

Dinsdag 15 januari 2019 Rondwandeling bij Onda.

Wat boffen we toch met het weer: alweer een stralende dag! We trekken de wandelschoenen aan, lunchpakket in de rugzak en weg zijn we. Op ons kaartje staat de gele route, nr. 107 naar Santa Bárbara ingetekend. Ruim 8 kilometer lang en van de makkelijke categorie… En daar moeten we het mee doen. Gelukkig hebben we onze GPS app die precies opneemt hoe we lopen. Het is wel even puzzelen en we hebben al 2,5 km extra gedaan, door sinaasappelboomgaarden en langs een kerkhof, als we erachter komen dat we de groenwitte markeringen moeten aanhouden (als ze er al staan!) en 107 wijst dan weer de ene en dan weer de andere kant uit… Uiteindelijk zitten we op de juiste route en zien we de ruïne van Ermita Santa Bárbara hoog in de verte liggen. Dat wordt klimmen! Om half 2 zijn we dan boven met een schitterend uitzicht tot aan zee. Het gaat echter nog verder omhoog naar de televisiemast die op het hoogste punt van deze wandeling staat op 360 meter hoogte. Hier staat van alles in bloei o.a. roosmarijn. Een steile afdaling volgt met nog een klimmetje en dan een lange, vrij bochtige, afdaling over een keienpad. Het is oppassen geblazen; gelukkig hebben we de stokken bij ons. Via het dorpje Artesa, dat we bereiken door een bos vol kurkeiken en een oversteek over een riviertje via stapstenen, komen we uit bij het klooster “El Carmen”, dat nu een natuurmuseum is. Nog een laatste stukje langs de weg en we zijn terug na 5 uur en 10 minuten en 12,5 kilometer. De stoeltjes gaan naar buiten en we rusten en drinken wat. Het was alweer een geweldig mooie dag. We blijven nog een nachtje hier.

Woensdag 16 januari 2019 Wandeling bij Sueras.

Na nog een kort praatje nemen we afscheid van Hub en Hanneke, onze Venlose buren. Het wordt bijna saai voor de medereizigers…We hebben nog een (denken we ) mooie wandeling uitgekozen in Natuurpark Serra d’Espadà. We rijden daarvoor eerst naar Sueras om daar vervolgens een 4 kilometer smal weggetje naar de Fuente (bron) de Castro te nemen dat ons bij een picknickplaats en de start van verschillende wandelroutes brengt. We hebben Ruta 4 en 3 aan elkaar geknoopt, een hoog wandelpad langs de berghelling via een kasteelruïne heen en eentje wat lager weer terug. Fantastisch mooi weer en stilte om ons heen, krassende raven boven ons en een klimpartij via een knopentouw. Samen met adembenemende vergezichten en een kabbelende rivier onder ons: de ingrediënten voor alweer een geweldige wandeldag. Het smalle weggetje terug geeft even een probleem want links liggen hoog opgestapelde afgezaagde boomtakken en rechts zijn 2 auto’s met aanhangertje aan het inladen. Het is passen en meten en het levert het ons wat krassen in de lak op. We rijden zo’n 33 kilometer naar Segorbe waar bij het station een camperplaats is. Het gaat via een slingerende weg omhoog en omlaag met alweer weidse vergezichten. Volgens de campergids is het een rustige plaats maar er rijden regelmatig denderende dieseltreinen voorbij, er wordt geknald (om vogels te verjagen?) en tot middernacht oefent er een bandje in een loods vlakbij.

Donderdag 17 januari 2019 Door het binnenland naar Turís.

Ik word wakker van alweer geknal! We blijven nog even liggen wachten op de zon…maar die laat zich nog niet zien. Tegen elven rijden we dan weg uit Segorbe. We gaan een bergetappe maken door Nationaal Park Serra de Calderona. Het gaat langzaam maar het levert prachtige plaatjes op. In Lliría maken we een tussenstop, even boodschappen doen, lunchen, en een wandelingetje door het centrum. Daar zien we dat de weekmarkt net is afgelopen…jammer! De school gaat uit, de winkels sluiten hun hekwerk en de siësta begint, ook in de winter. We kiezen Turís uit als overnachtingadres, dat na enig heen en weer rijden wordt gevonden. En al die tijd is het bewolkt geweest. Dan ziet alles er toch wat anders uit…

Vrijdag 18 januari 2019 Via Porte de Silla naar El Palmar.

Ja hoor, de zon is er weer! We gaan opnieuw richting de kust. Eerst nog een keer naar Port de Silla. Dit minihaventje is een smal kanaal dat naar het binnenmeer voert. We waren daar een jaar of 8 geleden al eens. Het is een waterrijk gebied met veel watervogels. Via kleine weggetjes en drukke rotondes lukt het ons uiteindelijk aan de andere kant van het spoor te komen. We stonden voor een tunneltje van maar 2,50 m hoog en dat past net niet! In onze Tomtom kunnen we geen hoogte van het voertuig ingeven, wat dus nu een probleempje was. Het is rustig bij de bootjes; we zien er een grote groep Ibissen en Koereigers, kleine zilverreigers, grote zilverreigers en blauwe reigers op de natte rijstvelden ernaast. We maken een klein ommetje maar de meeste paden in dit natuurpark zijn afgesloten. We rijden nog een eind langs het water en uiteindelijk komen we via een zigzagroute over smalle weggetjes en bruggetjes bij El Palmar aan de andere kant van het grote binnenmeer dat L’Albufera heet. We vinden een ruime parking net buiten het centrum. We rijden nog even een stukje door tot aan het informatiecentrum, maar dat is om 2 uur dicht gegaan. Morgen weer open. Terug op de parking dus. We lopen het dorp in, dat uit niet meer dan 3 parallelle straten bestaat met wat zijstraatjes. Wat opvalt is dat er veel bedrijfjes zijn die boottochtjes aanbieden en een groot aantal (vis)restaurantjes met terrasjes, erg veel, gezien de omvang van het dorp. We zijn in een uurtje heen en weer. Midden in het dorp staat een “Barraca del Arandes”, een 19^e eeuws oorspronkelijk huisje met lage wanden en een rieten dak. Hemelsbreed is het zo’n 1500 meter tot aan zee maar door al die kanaaltjes is de route daarheen een kilometer of 4. Het is toch weer wat bewolkt geworden wat er voor zorgt dat de nachttemperatuur niet te sterk daalt. Het was opnieuw een aparte dag.

Weer het binnenland in

Vrijdag 11 januari 2019 Van Torrenostra naar Benicàssim.

We maken een wandeling over het strand van Torrenostra in zuidelijke richting tot de bebouwing ophoudt. We waren hier al eens eerder en we kijken nog even bij de uitzichttoren die zicht geeft over het achterliggende moerasgebied. Via de boulevard gaat het dan weer terug. We passeren wat gebouwen waarop het krioelt van de rotszwaluwen. Na anderhalf uur zijn we terug bij de parkeerplaats van de camper en we zetten koers richting Benicàssim. We doen de Lidl aan en bezoeken het toeristenkantoor voor informatie over het natuurpark dat hier iets ten noorden in de bergen ligt. (Desierto de las palmas natural park). We krijgen voldoende tips en tevens de locatie waar campers mogen staan hier in Benicàssim. Er is ook service dus dat komt goed uit. Natuurlijk maken we nog een ronde langs het strand en de boulevard, waar we en passent een geocache vinden bij de Torre de San Vicente. Na ruim 4 kilometer zijn we terug en bespreken o.a. welke van de 10 wandelingen we morgen gaan maken. Als het donker is zijn alle plaatsen rondom ons bezet met Franse, Duitse, Engelse en Nederlandse camperaars.

Zaterdag 12 januari 2019. Via Desert de las Palmas naar Grau de Castello.

Om 11.00 uur zijn we boven op de parking met mooi uitzicht aan de N 147 net voorbij de Fuente de San José. Er zijn nogal wat wielrenners de berg op en af aan het fietsen. We gaan wandeling nr. 7 maken die summier beschreven staat op het foldertje van het infokantoor. In het begin staan de geelwitte strepen nog duidelijk aangegeven, maar eenmaal boven bij een vijfsprong spreken de richtingaanwijsbordjes elkaar tegen en geelwitte markeringen ontbreken geheel. Het is even puzzelen maar uiteindelijk volgen we een pad dat we op de Oruxmaps-app zien op onze mobiel. Het blijkt de goede kant op te gaan, maar als we een pad rechts af moeten buigen, loopt dit dood bij een hek en moeten we een eindje terug. Regelmatig zijn de uitzichten fenomenaal, net als het weer trouwens.. We vinden nog een geo-cachedoos van flink formaat bij een dennenboom en als we op de lunchplek de route analyseren blijken we maar een klein rondje te hebben gemist. Om 14.30 uur zijn we terug bij de start. We rijden nog even langs het nieuwe klooster, maar dit is gesloten. De weg daalt af naar Castellòn en van daaruit naar El Grau de Castello dat vlak aan zee ligt. We installeren ons tussen zo’n 40 andere campers op de luxe, gratis camperplaats pal naast het Planetarium. Er zijn toiletten, kranen, afwasplekken en een sanitaire service. Na een kop thee kunnen we het toch niet laten om nog even langs het strand te kuieren; er is hier een mooie rustige, boulevard en een houten boardwalk. Na 1,5 km komen we een zonnig terrasje tegen en we drinken er wat. Terug bij de camperplaats zien we dat deze inmiddels vol staat; een tiental campers zoekt tot dat het donker wordt tevergeefs een plekje.

Zondag 13 januari 2019 Strand van El Grau de Castellon.

We slapen lekker lang uit, maar worden toch gewekt door ouders met kinderen die in het speeltuintje in het parkje naast ons al vroeg actief zijn. Ook vandaag is de lucht weer blauw en schijnt de zon. Net na 13.00 uur stappen we op voor een lange strandwandeling in noordelijke richting. Het is druk op het brede strand met wandelaars en honden. We zien zeilboten, kitesurfers en ook in de lucht is het nodige te zien. We lopen richting het vliegveldje. Vliegtuigjes gooien steeds een stuk of 8 parachutisten er uit en deltavliegers worden omhoog getrokken met een lier. Vanaf het strand zien we ze landen en het lijkt alsof ze met een enorme smak neerkomen. Later als we via de boulevard teruglopen zien we dat ze op het laatste moment toch een zachte landing maken. Bij het vliegveldje is ook een plek waar een stuk of 100 campers staan; het lijkt wel een camping. Tegen kwart voor 4 zijn we terug en hebben dan 7,5 km gewandeld met veel kijk-en fotomomenten. Nog even een uurtje op een bankje in de zon een boek lezen dan is deze ZONdag ook weer voorbij. Opnieuw is elke plek op de parking bezet.

Maandag 14 januari 2019 Via Fanzara naar Onda

Het is even wachten voordat we vanochtend bij een van de drie service plaatsen terecht kunnen. Bijna iedereen gaat weer een eindje verder. Wij gaan weer een stukje het binnenland in; Fanzara moet een interessant dorp zijn met beschilderde huizen. Dat las ik op de FB-pagina “Tips voor overwinteraars in Spanje/Portugal” en het gaat meteen ook richting parc natural de la Serra d’Espada, waar we weer wat wandelingen willen maken. We passeren een groot stuwmeer en houden een korte pauze. Een steeds smaller wordende weg leidt dan tenslotte naar Fanzara, waar we in een zijstraatje kunnen parkeren. Na de lunch stappen we op en maken via de hoger liggende kapel een ronde langs alle “street art” die hier te zien is. Meer dan de helft van de huizen is beschilderd…een openluchtmuseum dus, met de naam MIAU. Het ziet er verrassend uit. De camperplaats wordt vandaag Onda, waar een heel nieuwe parking, compleet met service en picknicktafels is gemaakt. Na een babbel met de buren uit Venlo maken we even een wandeling door het aardige centrum waarbij we meteen bij het toeristenkantoor langs gaan voor informatie over Serra d’Espada. We krijgen een hele stapel folders mee en kunnen de komende dagen vooruit. Het was vandaag zo warm dat we in een T-shirt buiten in de zon konden zitten!!

Naar de kust

Maandag 7 januari 2019 Naar Morella.

Vandaag rijden we 120 kilometer richting de kust, door een prachtig ruig bergachtig landschap met hier en daar uitgestrekte olijfgaarden. De weg is zeer rustig en voordat we de hoogste pas (Torre de Miró 1204 meter) overgaan verlaten we Arragón en zijn in Valenciana. Er wordt hier een spiksplinternieuwe weg aangelegd, pal naast de oude. Rond een uur of 1 zijn we in Morella, waar we na een ritje door het Middeleeuwse stadje en langs de stadsmuren de camperplaats 1.5 km buiten de stad vinden. We lunchen eerst en trekken dan de wandelschoenen aan. We verwachten wat klimwerk zo te zien aan de locatie. We struinen kriskras door de straatjes naar boven, alleen blijkt het kasteel vandaag gesloten. Via een achterpoort eruit en langs 2 geocaches die we beide moeiteloos vinden. We zien een 5 tal gieren vlak boven onze hoofden rondcirkelen… een prachtig gezicht en voor Nart natuurlijk een Top-fotomoment! Tegen kwart voor 5 zijn we terug bij de camper. We verwachten dat het vannacht aan de frisse kant zal zijn: we zijn immers op bijna 1000 meter hoogte.

Dinsdag 8 januari 2019 Naar de camping in Peñiscola

Inderdaad: de ijsbloemen stonden op de ramen vanochtend! Maar al snel is alles opgewarmd door de zon. We stippelen de route uit naar de kust en kiezen voor camping Los Pinos in Peñiscola. We rijden door een opnieuw ruig berglandschap en zien de eerste bloeiende amandelboom en sinaasappelboomgaarden. In Benícarlo doen we boodschappen en vinden de camping via een omweg vanwege een wegopbreking. We checken in en na een zonnige lunch buiten naast de camper gaat de was in de wasmachine en een uurtje later hangt ie te drogen. Het is best druk op de camping, vooral veel Nederlanders. ’s Avonds eten we wat in het restaurant; Nart een visschotel en ik een pizza, met een flesje witte wijn erbij…

Woensdag 9 januari 2019 Bezoek aan Peñiscola.

Een aanzienlijk warmere nacht! We doen vanochtend lekker rustig aan. Nog een wasje in de machine en wat poetswerk. Na de lunch stappen we op voor een wandeling naar Peñiscola. De weg tussen het centrum en de camping ligt open want er wordt een rotonde aangelegd. We kruipen onder afzetlint door en stappen over wegblokkades. Via de nogal drukke weg komen we de stad in. Eerst het strand langs en via de vissershaven naar boven. Het oude centrum ligt op een schiereilandje rondom het kasteel van Papa Luna en de vuurtoren. We vinden de antwoorden op een earthcache bij “El Bufador”, een zgn. blowhole. Op diverse punten zijn mooie uitzichten. Het is erg rustig en bijna alle barretjes zijn dicht. Via de andere kant (het noordstrand) zoeken we een leukere weg terug nadat we nog even bij het toeristenkantoor zijn binnen gelopen voor wat info over het aangrenzende natuurpark. Het is vandaag nogal stormachtig maar wel zonnig! Terug op de camping is de zon bijna onder en te fris om nog buiten te zitten. We zoeken uit hoe de nieuwe camera van Nart verbinding kan maken met mijn smartphone en tenslotte lukt het om foto’s op mijn mobiel binnen te halen. Zo kan ik makkelijk via whatsapp foto’s delen, wat ik dan ook meteen uitprobeer met de foto van Groeten uit….

Donderdag 10 januari 2019 Wandeling door Parc Natural de la Serra d’Irta

Na uitgebreid douchen, ontbijt en andere huishoudelijke noodzakelijkheden rijden we ruim na elven de camping af. We gaan een wandeling maken in Parc Natural de la Serra d’Irta dat net ten zuiden van Peñiscola begint. Een smalle kustweg leidt naar een parking waar ook de onverharde route begint. De wandelstokken gaan mee, en niet voor niks want na een wat bredere start gaat het flink omhoog met veel bochten en wordt het steeds smaller en hobbeliger met veel losse keien. Er groeit en bloeit van alles om ons heen, vooral veel Palmita’s, een Europese dwergpalm. Een geelwitte markering wijst ons de weg. Halverwege buigt de route richting zee en daalt af. We zijn na ongeveer anderhalf uur lopen aan zee. We zoeken een mooi plekje aan het strand, uit de wind en in de zon en eten onze boterhammen op. Al die tijd zijn we niemand tegen gekomen. Het pad gaat nu verder langs de kust waarbij het nog een keer stevig, in haarspeldbochten,stijgt naar een toren toe. Al die tijd is er zicht op Peñiscola en de ruige rotskust. Ten slotte komt het pad uit bij de weg, die naar de parking gaat. Na bijna 9 kilometer zijn we weer terug bij de camper. We zetten onze volgende bestemming in de navigator en komen uit in Torrenostra, waar we een mooi plekje vlak aan het strand vinden; er staan al een stuk of 8 campers. De kilometerteller geeft aan dat we de 2000 km zijn gepasseerd. We hebben ons geïnstalleerd, gegeten en zijn net aan de afwas als een Duitse buurman ons “post” geeft die blijkbaar onder de ruitenwissers is gestoken: NO CARAVANNING….in 4 talen is te lezen dat het verboden is te parkeren vlak voor het strand met risico op een boete van €60,-…afzender : La policia local de Torreblanca. Ik heb geen bordje zien staan, maar goed, we pakken in en zoeken wat verder weg van het strand een rustig plekje voor de nacht.

De Ebro langs

Vrijdag 4 januari 2019 Natuurpark Bardenas Reales en naar Tudela.

Het was erg koud vannacht! Er stond zelfs ijs op de ruiten! We vullen onze watertank en reserveflessen bij de sanizuil iets verderop en rijden dan de 4 kilometer naar de ingang, tevens het informatiecentrum van het park. De route hebben we al, maar de baliejuffrouw adviseert ons de tegengestelde weg te nemen…dan bewaar je het mooist voor het laatst.. Eerst even een uitzichtpunt op zodat je het hele terrein kunt overzien. We gaan zo’n 33 kilometer over onverharde weg rijden,helemaal om het mooie gebied heen dat ook meteen militair terrein is. We kijken onze ogen uit en wanen ons weer even in Australië waar we een dergelijk woestijnachtig gebied bezochten: The Pinnacles. Enfin de foto’s spreken denk ik, voor zich. Alsof we door een bizar maanlandschap gaan met ravijnen, kloven, scherpe en afgesleten toppen en bergketens. Hier en daar stappen we even uit. Het mooiste is de “Calezo de Castildetierra”, een spitstoelopende berg met op de top wat wiebelig uitziende rotsblokken die over geruime tijd zullen worden ondermijnd door erosie en dan omlaag vallen. We maken er een wandelingetje door de kloof achter de berg, zoeken de antwoorden op een infobord voor een earthcache en vinden ook een andere geocache waar we onze naam op het logrolletje schrijven. En al die tijd schijnt de zon volop in een strakblauwe lucht. Tegen drieën zijn we rond en rijden via een Eroski supermarkt naar Tudela, waar we een mooi plekje op de camperplaats vinden. Dit was weer eens een zeer verrassende dag!

Zaterdag 5 januari 2019 Tudela en door naar Zaragoza.

De ochtend gebruiken we om het centrum van Tudela te bekijken. De stad ligt aan de oever van de Ebro en was tot 1147 een Moors bolwerk. Die invloed is overal in de straten en in de veelkleurige patronen op de gebouwen aanwezig. De kathedraal is gebouwd op de restanten van een 9^e eeuwse moskee. Je kunt er de verandering van stijl zien van Romaans naar gotisch. Aangrenzend aan de kathedraal is een klooster en een museum. We bezoeken ze alle drie en krijgen daarvoor bij de entree mooie folders. De kruisgang van het klooster heeft prachtige kapitelen van gebeeldhouwde Bijbelse taferelen. De kathedraal is een mengeling van Romaans, gotisch en barok; de stijlen zijn terug te vinden in de vele zijkapellen. Er is in een van de kapellen een mis aan de gang; de mensen lopen er op hun gemak in en uit. Het geeft wel een aparte sfeer. Het museum heeft een fraaie collectie beelden, schilderijen (waaronder een aan Jeroen Bosch toegeschreven olieverfwerk) en andere religieuze voorwerpen. In de kelder is een kleine verzameling archeologische vondsten te zien. We wandelen daarna nog even naar de brug over de Ebro en dan weer via kleine straatjes en het grote Plaza de los Fueros naar de camper terug. We doen de Lidl aan voor de weekendboodschappen; bijna iedereen loopt met een enorme 3 Koningen-tulband de deur uit. Door een zon overgoten landschap rijden we Navarra uit en Aragón in. We zien grote zwermen spreeuwen over de weg van links naar rechts zwenken. We willen in La Joyosa overnachten maar dat blijkt een truckstop te zijn. Dan door naar Zaragoza. De parking dicht bij de oude stad staat mudjevol maar wat verder op in de Parquedelagua dicht bij de Ebro is ruimte zat. Morgen is het Drie Koningen; hier in Spanje een echte feestdag waarbij de Spaanse kinderen cadeautjes krijgen en feestelijk gekleed gaan.

Zondag 6 januari 2019 Zaragoza en verder langs de Ebro.

Langs de Ebro lopen we naar het oude centrum. De route gaat helemaal via voet/fietspaden en onder diverse bruggen door. We zien een overdekte kabelbaan over de Ebro, ter gelegenheid van de Expo 2008 aangelegd, samen met andere imposante gebouwen w.o. een theater en een expositiegebouw de Torre del Agua genaamd. Een mooie zonnige wandelroute. We gaan eerst de grote barokke Basilica de Nuestra Señora del Pilar bekijken, een vooral voor bedevaartgangers belangrijke plaats. Het gebouw heeft 4 torens en 11 koepels die met tegels zijn bedekt. De hele dag worden er missen opgedragen en het is er een komen en gaan van bezoekers. Er mogen helaas geen foto’s worden gemaakt, erg jammer want vooral het hoofdaltaar is zeer indrukwekkend net als de Judaskapel. Buiten op het grote plein, Plaza del Pilar is van alles te beleven voor groot en klein; talloze marktkramen, grote barbecues, een levende kerststal en barretjes. Voor de kinderen is er een schaatsbaan, een draaimolen, een mini (reuzen)rad, glijbaan met autobanden, een klim/klauterparcours en ander vermaak. We maken een rondje langs de Renaissancistische Lonja( markt) met mooie façade en de Cathedral de Seo (pas om 4 uur weer open) met eveneens een zeer mooi bewerkte zijmuur. Jammer genoeg is het Goya Museum vandaag gesloten. Zaragoza is de geboorteplaats van deze schilder. Via wat winkelstraten, het infokantoor en kleinere straatjes gaat het richting het Moorse paleis dat wat verder uit het centrum ligt in een groot park. Voor dat we daar zijn duiken we even een barretje in voor een glas rode wijn (Nart) en Churros met warme chocolade. Het Palacio de la Aljaferia is in de 11^e eeuw gebouwd en is in feite een robuust kasteel compleet met slotgracht. Langs de andere kant van de Ebro gaat het dan via een moderne brug met overkapping voor fietsers en wandelaars terug naar de parking. Zaragoza is een indrukwekkende monumentale stad…een aanrader! We eten wat en stippelen het vervolg van onze reis uit. We proberen zo veel mogelijk de Ebro te volgen. Na 81 kilometer vinden we vandaag in Escatrón een perfecte plekje aan de oever, prima voor een overnachting.

Door Navarra

Dinsdag 1 januari 2019 Naar Pamplona (Beriozar).

We maken eerst een wandeling door het Natuurpark waar we vannacht waren. Er staan diverse wandelingen op een infobord en we kiezen voor een witgroen gemarkeerde, die o.a naar grotten leidt. Een glibberig keienpad omhoog komt uit bij een groen overwoekerde brug en verderop een hekwerk voor de ingang van de grot. Alleen onder begeleiding kun je hier binnen kijken. Via onze navigatie op de telefoon volgen we een route die een rondje maakt. Het gaat nog verder bergopwaarts via een modderig paadje vol met sporen van herten. Er zijn massa’s varens te zien, brem en ander struikgewas. Bij een afdaling over een gladde rotspartij gaat Nart onderuit… gelukkig loopt het goed af, alleen wat prikkels van een doornstruik en een vieze jas. De volgende keer toch maar onze wandelstokken meenemen! Uiteindelijk steken we een riviertje over en komen we weer bij de weg uit. Rond 12 uur zijn we weer terug bij de camper. We zetten een camperplaats vlak bij Pamplona/ Iruña in de MIO en rijden eerst door dikke mistbanken en wat later door het zonovergoten landschap van de provincie Navarra naar Berriozar. We lunchen en wat later gaan we toch weer op pad om een route over de achter ons gelegen berg te wandelen. Het is er een met massa’s uit hout en boomstronken gesneden figuren, voornamelijk dieren. Boven hebben we prachtig zonnig zicht tot aan de citadel van Pamplona. Onze gids, de ANWB navigator, geeft de informatie dat er veel te zien en te ontdekken is. Als het weer zo blijft is dat voor morgen ons programma.

Woensdag 2 januari 2019 Pamplona bekijken.

Om 10.45 uur gaan we op pad naar het centrum van Pamplona. Hiervoor lopen we een kilometer of vier vanaf onze staplek. We zijn warm aangekleed want geregeld waait er een ijskoude wind over. De thermometer gaf vanmorgen 3 graden aan. We gaan als eerste het toeristenkantoor in en krijgen behalve een plattegrondje ook een aantal leuke tips over het vervolg van onze reis richting Zaragoza, waaronder een Nationaal Park. Pamplona is vooral beroemd om de stierenrennen die elk jaar op 6 juli beginnen; het z.g.n Fiesta de San Fermin. Negen dagen lang duurt dit feest en elke ochtend om 8 uur rennen honderden, in het wit geklede mannen voor de doodsbange stieren uit over een 825 meter lang parcours. Regelmatig vallen hierbij gewonden. De grote kathedraal is ons eerste doel en we nemen de tijd om uitgebreid rond te kijken en te bewonderen. Het interieur is een rijke gotische pracht met veel zijaltaren en beelden. Koning Carlos lll en zijn vrouw Eleonora (ca. 1350- 1425) liggen hier in een albasten tombe met fraai beeldhouwwerk. Aangrenzend ligt het klooster ( nu in de steigers) en een museum. We wandelen daarna richting de Plaza de Castillo. Vroeger het toneel van stierengevechten en toernooien, nu een groot plein met rondom galerijen met bars, cafés en veel gezelligheid. Kinderen kunnen er een ritje op een kameel maken en er is een (nu overdekt) speelplein. We vinden een gezellig café (“ Iruña”) en eten er wat tapa’s en drinken thee aan de bar. Op advies van de enthousiaste man in het toeristenkantoor maken we vervolgens een ronde over de stadsmuren. We passeren de grote arena met een standbeeld van Hemmingway. Hij schreef een boek over de Fiesta en kwam er op bezoek. We hebben regelmatig mooi zicht op de omgeving. Na nog een rondje door het mooiste stadspark (La Taconera) vinden we het genoeg en kuieren terug naar Berriozar. We blijven nog een nachtje hier.

Donderdag 3 januari 2019 Via Olite naar Arguedas

Tjonge wat een storm vannacht! De isolatiemat die we op de voorruit doen tegen de kou flapperde als een gek zodat we er wakker van werden. We waren dan ook pas laat op. De zon scheen alweer volop aan een heldere hemel. Vandaag gaan we op weg naar het natuurpark “Bardenas Reales”. Onderweg doen we eerst Olite aan. Het is een opmerkelijk stadje met een bizar kasteel (voormalig koninklijk paleis) en opvallende kerken. In de 15^e eeuw bouwde Carlos lll het Palacio Real, met forse torens, talloze kleine torentjes en nu perfect gerestaureerde muren. We dwalen geruime tijd rond door dit “pretpark” met gangetjes, trappen, halletjes, uitzichttorens en terrassen. We zijn niet de enigen; vooral veel kinderen beleven veel plezier aan dit doolhof. “Zou Esscher hier ook inspiratie hebben opgedaan?” vragen wij ons af. Ook de rest van het stadje is de moeite waard: grotendeels verkeersvrij met smalle steegjes en pleintjes en een stuk of wat kerken. Na de lunch terplekke op de parking rijden we door naar Arguedas. Er blijken 3 camperparkings daar in de buurt te zijn en in eerste instantie komen we bij Hermitage de Nostra Senora del Yugo. We vinden hier geen service en waterinname maar wel een mooi kerkje en een uitzichtplateau, dat ons alvast een blik geeft op het woestijnachtige landschap van het natuurpark. We rijden toch maar naar de camperplaats bij Arguedas want daar is de mogelijkheid om water in te nemen en dat is hard nodig. De parking blijkt vlak tegen een hele rij rotswoningen aan te liggen…een perfect decor, vooral als de zon in een rode gloed onder gaat. We moeten wel nog even op zoek naar een adresje dat munten voor het water verkoopt en dat vinden we in een barretje waar de wijn prima is. We zien meteen op het grote tv-scherm daar dat er tot en met het weekend nog veel zon wordt verwacht.