Donderdag 7 februari 2019 Naar Castell de Ferro

Voor vertrek willen we nog een wandeling maken langs het strand in de richting van de vuurtoren en het kasteel van Roquetas de Mar. We zijn net 250 meter onderweg of we zien een markt! Die laten we natuurlijk niet liggen….altijd gezellig. Het is er druk, vooral bij de diverse groente en fruitkramen verdringen de mensen zich om aan de beurt te komen. Er zijn natuurlijk de tijdelijke terrasjes bij de gebraden kip en churroskramen. De kleding- en tassenkramen zijn volop aanwezig, hoewel er veel zijn die dezelfde spullen aanbieden. Nart vindt een aardig shirt en ik een shirt en een sjaal. Verder nemen we wat bakjes kruiden (kurkuma en Ras el Hanout) en tomaatjes mee. En dan moet de wandeling nog beginnen. We kuieren de hele strandroute af tot aan de haven, het kasteel en de vuurtoren. En dezelfde weg weer terug. Natuurlijk wel even een rustpauze op een van de gezellige terrasjes en na ruim 3 uur en 7,3 km zijn we weer bij af. We babbelen even met de nieuwe Nederlandse buren en na de lunch vertrekken we. Op weg naar Castell de Ferro, 78 kilometer verder de kust langs. We gaan daar net als de vorige jaren een paar dagen op de camping staan. Co en Riet die ook al sinds jaar en dag hier komen zijn er al een tijdje. We verheugen ons erop ze weer te ontmoeten. We hebben altijd veel bij te kletsen. Tegen vijven zijn we er en vlak naast Co en Riet is nog een plekje vrij. We installeren ons en drinken gezellig wat. We maken daarna nog een rondje strand samen. Leuk om hier weer te zijn.

Van vrijdag 8 - dinsdag12 februari 2019 zijn we op camping Huerto Romero in Castell de Ferro.

We brengen de dagen nogal luierend door met samen tappa’s eten bij de diverse restaurantjes, wandelingen maken langs het strand, langs een nieuwe muurschildering en helemaal de berg op. . We spelen potjes Boerenbridge en kletsen ondertussen heel wat af.. We gaan naar de weekmarkt op zaterdag en eten ’s middags Pollo met friet en gebakken paprika’s. Op zondag is er een rommelmarkt, maar die stelt niet zoveel voor. Co maakt een heerlijke paella waar we onze vingers bij aflikken. En al die tijd genieten we van de zon. Op de camping zit je altijd mooi uit de wind en tot bijna 17.00 uur buiten. We skypen ’s avonds even met de kleinkinderen. "Opa....? Wanneer zijn jullie weer thuis?" "Aha meiske, morgen dan beginnen we aan de terugreis!....." "Hoera!" "..... maar die duurt wel een maand! We moeten iets van 2500 tot 3000 km rijden, zeg ergens zo'n 50 - 100 km per dag en het stuk door Frankrijk sneller..... en dat betekent dus één maand." Je probeert zo'n lief ding toch wel iets van schatten en rekenen mee te geven. 'n Idee hoe ver Zuid Spanje wel niet is. En dat valt niet mee met ouders die je nog nooit in je 8 jarige leven verder dan België of Drenthe hebben meegenomen.

Op maandag poetsen we de camper van binnen en van buiten en draaien een wasje. Tegen twee uur gaan we uit eten bij een restaurantje om de hoek: El Quintal. Het drie-gangenmenu smaakt voortreffelijk met super lekkere, eigen gemaakte taart toe. Er is keuze uit 5 smaken. Dan weer lekker in de zon…het wordt bijna eentonig… en een wandeling. Nu gaan we een eind omhoog langs de weg met mooi zicht op het dorp en in de hoop steenbokken te zien. Twee jaar geleden waren er hier een heleboel. Op de terugweg zien we er eindelijk één, niet aan de zeekant maar aan de andere kant van de weg bovenop de berg.

Dinsdag 12 februari 2019 Van Castell de Ferro naar de Sierra Nevada, Embalse de Quéntar.

De laatste ochtend samen beginnen we met een gezamenlijk ontbijtje met Tostado’s: gebakken broodje met mozzarella en tomaat bij een barretje aan het pleintje. Dan is het opruimen en inpakken, betalen en afscheid nemen. Het waren erg gezellige dagen samen en we spreken af contact te houden. We rijden eerst naar Motril om daar bij de Lidl boodschappen in te slaan en gaan dan richting Granada. Adios Costa Tropical! We willen naar Guadix want daar zijn mooie wandelgebieden in nationale parken. We slaan vlak onder Granada af richting het stuwmeer van Quéntan en vinden een mooi rustig plekje op een kleine parking, pal aan de dam. We zijn intussen wel 1000 meter omhoog gegaan en het is hier aardig wat koeler. We maken een wandeling die alleen maar omhoog loopt en de uitzichten worden steeds spectaculairder. Na 2 kilometer hangt er een ketting over het pad en een bord laat zien dat erachter privé terrein is. We keren om en dalen af terug naar de stuwdam. We vinden nog een geocache. Na 5 uur begint zowaar de zon nog te schijnen en er is een mooie gekleurde lucht te zien. We krijgen een uurtje later nog gezelschap van een 2^e camperbusje.