Castilla y Leon en Navarra

Woensdag 27 februari 2019 Een lekke band en naar de camping Vera de Moncayo.

Vanaf de overnachtingsplaats op de parking van Parque Natural de Moncayo rijden we voordat we naar de camping gaan, eerst naar Tarazona, 10 km verderop, om boodschappen te doen. We zijn nu in de regio Aragón. Als we terug zijn van de Dia zien we dat onze linkervoorband wel erg plat is. Die hadden we een paar dagen terug nog op spanning gebracht. Hier kunnen we niet meer mee verder. We gaan op zoek naar een tankstation, maar bij de eerste de beste rotonde zien we een garagebedrijfje. We worden meteen geholpen. De monteur zet een krik eronder ,peutert een schroefje uit de band, maakt een groot gat met een soort priem erin en propt een stuk rubber(?) erin. Lucht er weer in en klaar: € 10,00. We kunnen weer verder…Gracias!! Om 12.00 uur zijn we op de camping in Vera de Moncayo. We krijgen een mooi plekje en uitleg over van alles inclusief de wasmachine. Het geheel is wat gedateerd maar wel schoon en gezellig. Het is uitzonderlijk warm, binnen al 31 graden. We installeren ons (in korte broek) met tafel en stoelen met zicht op de besneeuwde Moncayo, lunchen en de eerste was gaat in de machine. Er vliegt van alles rond op het terrein: spreeuwen, Europese kanaries, merels, kneu’s, pimpelmezen, mussen en kwikstaarten. Nart spant een waslijntje en is de rest van de middag op vogeltjesjacht. Als de tweede was hangt is de eerste al bijna droog. Het is rustig op de camping; we zijn de enige passanten. Er is wifi dus ik download twee afleveringen van de Netflix-serie “Mar de plastico”. Kunnen we weer verder met het spannende verhaal.

Donderdag 28 februari 2019 Camping en Monasterio.

Lekker langzaam vandaag…Rustig ontbijten en dan weer buiten zitten. Maar niet te lang want er moet ook gewerkt worden: vegen, kloppen, poetsen, soppen. En…droge was de kast in, dekbed en kussens verschonen. We vullen de watertank vast bij. Alles weer schoon en fris! Er is vandaag wat meer wind, dus toch maar in de lange broek op pad. We lopen eerst het dorpje in, voornamelijk op zoek naar een postkantoor. Ik loop al 2 weken met kaartjes voor de kleinkinderen in mijn tas; er hoeven alleen nog maar postzegels op…. Nee helaas geen “officina de correos” in Vera de Moncayo. Wel een mooi kerkje en een nauwelijks herkenbare kasteelruïne. Met een omweg wandelen we om het dorp heen naar het Monasterio de Santa Maria de Veruela. We verbazen ons over de omvang van het complex zo ook over de toegangsprijs:€ 0,60 per persoon. We krijgen nog een mooie wegwijzer mee en voor het zelfde geld kunnen we het wijnmuseum in dat binnen de muren van het klooster ligt. Deze abdij omvat een klooster, kerk, museum en bisschoppelijk paleis met grote ommuurde tuin en zoals gezegd een wijnmuseum. Een groep luidruchtige scholieren verlaat net het klooster en er is weer rust zoals het hoort te zijn in een dergelijke omgeving. We bekijken het geheel vol verwondering. Het klooster dateert uit 1146 en is in de loop der eeuwen steeds uitgebreid. Het ziet er goed onderhouden uit. Veel pilaren, bogen, houtsnijwerk en uit steen gehouwen versieringen, beelden, schilderijen, glas in loodramen en grafstenen. Het is indrukwekkend. Terwijl je er doorheen loopt voel je de vroegere aanwezigheid van de monniken. Eén van de zijzalen in ingericht als museum, geweid aan de gebroeders Bécquer, een dichter en een schilder, afkomstig uit deze streek. Zij hebben zich in de 19^e eeuw ingespannen om het klooster voor verval te behoeden. Op het moment wordt er hard gewerkt om van een deel van het complex een Parador te maken. Een parador is een luxueus staatshotel, vaak in een monumentaal gebouw. Natuurlijk bekijken we ook het wijnmuseum dat hoofdzakelijk gaat over de wijnen van deze streek. Heel veel informatie over de productie, de soorten, en de geschiedenis. Van de Garnacha druif hadden wij nog nooit gehoord. Maar eens kijken de volgende keer in de supermarkt. Dan wandelen we via een breed wandel/fietspad terug naar de camping, waar we nog een tijdje buiten van het zonnetje genieten.

Vrijdag 1 maart 2019 Via Fitero naar Pitillas

Redelijk op tijd zijn we van de camping weg. In Tarazona even bij de Mercadona binnen voor de boodschappen en warempel we vinden ook een Garnacha wijn voor een klein prijsje. Twintig kilometer noordwaarts ligt Fitero, waar de start is van een wandeling uit ons nieuwe wandelgidsje van Navarra, want daar zijn we nu inmiddels weer. We zien de eerste ooievaars onderweg, zelfs een vier etagehoog bouwwerk: allemaal bewoond! De parking die we oprijden blijkt een camperserviceplaats in wording: er wordt nog aan gewerkt aan de zuil. We smeren een boterham voor onderweg en beginnen aan de wandeling met de naam Las Roscas circuit. 8.5 km lang en 120 meter omhoog. Dat is een makkie. Het gaat door het stroomgebied van de Alhama rivier en langs een unieke rotsformatie Las Roscas. Door erosie zijn de insnijdingen en spleten in de lange rotswand ontstaan. We passeren op de route die over landbouwweggetjes gaat een aantal volkstuinen waar flink wordt gewerkt, een oude kasteelruïne, die wij echter niet kunnen ontdekken, uitgestrekte wijnbouwvelden en jonge olijfbomenaanplant. Al die tijd cirkelen een stuk of 20 gieren boven onze hoofden: heel bijzonder! Na 2 ½ uur zijn we terug en rijden 55 km door naar de Lagune van Pitillas, ten zuiden van Olite. Deze weg hebben we ook op de heenweg gereden, maar zijn toen de lagune voorbij gereden. Nu een nieuwe kans. Op de parking bij het bezoekerscentrum blijven we overnachten. Morgen, zaterdag is het open dus dat komt goed uit.

Zaterdag 2 maart 2019 Naar Roncesvalles via Pamplona.

Eerst vanochtend een ronde door het natuurgebied van de lagune van Pitilas. Het eerste stuk gaat langs het water, maar er staat veel riet zodat het gevogelte nogal ver weg is. We hebben een verrekijker dus zien we veel soorten eenden en rietvogeltjes en in de lucht een rode wauw. We kijken nog even in het bezoekerscentrum; daar staan verrekijkers op statief klaar voor de geïnteresseerden. We stippelen een route uit naar Roncesvalles, vlak bij de Franse grens. Daar willen we morgen een wandeling maken. We komen dan bij St Jean-Pied-de-Port Frankrijk binnen. Dus dwars door de Pyreneeën, moet kunnen met deze temperaturen, De eerste stop is in Olite, waar we onze sanitaire zaken afhandelen en nog belangrijker: postzegels kopen voor de kaartjes voor de kleinkinderen. Dan nog even de Lidl in Pamplona in voor wat (drank)voorraad voor thuis en langs de N135 in Zubiri tanken we voor de laatste keer goedkoop vol. De wandeling in Roncesvalles begint op de grote parking achter de pelgrimskerk; daar kunnen we ook vannacht staan. Het dorp ligt net ten zuiden van de gelijknamige Roncesvallespas en is een bedevaartsplaats op de route naar Santiago de Compostella met een Augustijner klooster uit de 12de-13de eeuw en een gotische pelgrimskerk. Het dorp is vooral bekend om de Slag van de Roncevaux-Pas tussen de Basken en Karel de Grote in 778, waar de ridder Roelant of Roland (in het Spaans Roldan) en zijn manschappen strijd leverde en waarop het Roelantslied is gebaseerd. We kijken even in de kerk en bij de andere gebouwen rond. Er ligt hier nog best veel sneeuw.